-
1 obtłuc
(-kę, -czesz); imp -cz; pt -kł; vb; od obtłukiwać* * *pf.- kę -czesz -kł -kli, obtłukiwać ipf.1. (= wyszczerbić) chip.2. (= kaleczyć, uszkodzić) bruise, beat.pf.obtłukiwać się ipf.1. (= wyszczerbić się) become chipped.2. (= kaleczyć się) bruise.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obtłuc
-
2 obtłu|c
pf — obtłu|kiwać impf (obtłukę, obtłuczesz, obtłucze, obtłukł, obtłukła, obtłukli — obtłukuję) Ⅰ vt to chip [dzbanek, talerz]; to bruise [kolano, owoc] Ⅱ obtłuc się — obtłukiwać się [talerz] to chip; [jabłko] to bruise- brzoskwinie łatwo się obtłukują peaches bruise easilyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obtłu|c
-
3 obi|ć1
pf — obi|jać impf Ⅰ vt 1. (obtłuc) to crack, to chip [dzbanek, filizankę]; to bruise [jabłko]- kopnął w ścianę i obił tynk he kicked the wall and chipped the plaster2. (pokryć materiałem) to upholster, to cover (over) [ściany, meble] (czymś with sth); to pad [drzwi] (czymś with sth) 3. (doznać urazu) to bump, to knock [część ciała] (o coś on sth) Ⅱ obić się — obijać się 1. (uderzyć o coś) to bump, to knock- jabłka obijały się w koszyku the apples were bumping around in the basket- wciąż obijam się o tę szafkę! I keep bumping into that cupboard!- aparat zawieszony na ramieniu obijał mu się o biodro the camera hanging on his shoulder was bumping against his hip2. (odbić się) [dźwięki, głos] to echo- głos trąbki obijał się o skały the trumpet echoed among the rocksⅢ obijać się pot., pejor. 1. (nie pracować) nikt się nie obijał, wszyscy pracowali nobody was slacking off, everybody was working 2. (bywać) obijał się po kawiarniach he was hanging around in cafesThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obi|ć1
См. также в других словарях:
obtłukiwać się – obtłuc się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ulegać obtłuczeniu, tracić jakąś część wskutek uderzenia lub upadku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wazon się przewrócił i obtłukł. Ciągle obtłukiwały się te fajansowe talerze. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
obtłuc — dk XI, obtłuctłukę, obtłuctłuczesz, obtłuctłucz, obtłuctłukł, obtłuctłuczony, obtłuctłukłszy obtłukiwać ndk VIIIb, obtłuckuję, obtłuckujesz, obtłuckuj, obtłuciwał, obtłuciwany «uderzeniem spowodować odpadnięcie, odpryśnięcie czegoś; obić,… … Słownik języka polskiego
obtłuczenie — n I 1. rzecz. od obtłuc. 2. lm D. obtłuczenieeń «miejsce obtłuczone» obtłuczenie się rzecz. od obtłuc się … Słownik języka polskiego
naobijać — dk I, naobijaćam, naobijaćasz, naobijaćają, naobijaćaj, naobijaćał, naobijaćany 1. «obić wiele przedmiotów skórą, materiałem, dyktą itp.» Naobijać dużo foteli skórą. 2. «obić, obtłuc, uszkodzić wiele przedmiotów» Naobijać jabłek. Naobijać garnków … Słownik języka polskiego
obić — dk Xa, obiję, obijesz, obij, obił, obity obijać ndk I, obićam, obićasz, obićają, obićaj, obićał, obićany 1. «uderzeniem spowodować uszkodzenie, wyszczerbienie, odpadnięcie czegoś; obtłuc, obtrącić» Obić dzbanek, filiżankę. Obić tynk ze ściany. 2 … Słownik języka polskiego
wyszczerbić — dk VIa, wyszczerbićbię, wyszczerbićbisz, wyszczerbićszczerb, wyszczerbićbił, wyszczerbićbiony rzad. wyszczerbiać ndk I, wyszczerbićam, wyszczerbićasz, wyszczerbićają, wyszczerbićaj, wyszczerbićał, wyszczerbićany «zrobić w czymś szczerbę albo… … Słownik języka polskiego
poobijać — dk I, poobijaćam, poobijaćasz, poobijaćają, poobijaćaj, poobijaćał poobijaćany 1. «obić, obtłuc wiele czegoś, obić coś dookoła, ze wszystkich stron; poobtłukiwać» Poobijane naczynia, meble. 2. «obić, pokryć czymś wiele czegoś, kolejno» Poobijać… … Słownik języka polskiego
